Guitton Jean, Bogdanov Grichka, Bogdanov Igor: Bóg i nauka. Editions Raymond 1994.
Heller Michał: Bóg i nauka. Moje dwie drogi do jednego celu. Michał Heller w rozmowie z Giulio Brottim, Copernicus Center Press, Kraków 2014.
Dwie książki, które wiele łączy. Nie tylko ten sam tytuł (poza dopiskiem w drugiej), ale także podobna dialogiczna konstrukcja, pasja z jaką są napisane i – co być może najważniejsze – tematyka. Tematyka niełatwa przynajmniej z dwóch powodów. Po pierwsze, obecny, pofragmentowany, wewnętrznie skłócony świat ma trudności z integrowaniem różnych aspektów życia, także, a może przede wszystkim, obszaru duchowości, wiary, religii z obszarem racjonalności, nauki. Po drugie nauka, o której mowa w obydwu pozycjach, to szczególny, niełatwy do zrozumienia dla laika obszar wiedzy, jakim jest fizyka, a w szczególności kosmologia. Wszyscy autorzy wkładają ogromny wysiłek, aby tę wiedzę uprzystępnić, pokazać sens prowadzonych badań i dokonywanych odkryć nie tylko w kontekście czysto poznawczych, czy utylitarnych korzyści. Każdy z nas może być poruszony nie tylko stopniem złożoności wszechświata (wszechświatów?), w których żyjemy, ale także stopniem złożoności zjawisk, które musiały zajść aby powstało, trwało i rozwijało się życie jakie znamy. Może przynajmniej dla niektórych pytanie Leibniza, które powtarza jako swoją inspirację ks. Heller: dlaczego istnieje raczej coś niż nic? pozwoli w większym stopniu odkryć i docenić cud istnienia, cud życia, cud rozwoju. A myśl z pierwszej wersji „Boga i nauki” o dyskretnej granicy między materią ożywioną a nieożywioną pozwoli nam lepiej zrozumieć, czemu nie tylko uczłowieczamy zwierzęta, ale ożywiamy otaczające nas rzeczy. Polecam obie pozycje, nie do końca rozumiejący, ale zafascynowany 🙂