Estetyka

Gdyby ktoś zadał studentom uczelni artystycznych zadanie oryginalnego, twórczego, nowatorskiego pomalowania trójwymiarowej bryły w kształcie ludzkiego ciała, to z pewnością niewielu zdecydowałoby się na wymalowanie głowy tygrysa albo szczęk hieny na części ramiennej tej bryły i pozostawienie całej reszty w kolorze naturalnym. Byłoby to rozwiązanie dziwne, sprzeczne z duchem czasu i geometrycznymi odkryciami sztuki XX wieku. Raczej spodziewałbym się geometrycznej i kolorowej gry na całej tej, bądź co bądź, niewdzięcznej i nieregularnej bryle.

A może jednak nie Mondrian, tylko coś z abstrakcji niegeometrycznej, taki Willem de Kooning, tylko gdzie mierzyć kolorową plamą, w jaką część ciała? A może cisnąć ludzką bryłą o podłogę i metodą Pollocka sikać na nią farbami? Ale co to za skojarzenia – nie przystoi człowiekowi sikać na drugiego człowieka!

Kalokagatia a tatuaże

Zacząć od piękna, a dobro zastąpić bólem.

Tatuaże dawniej: zło napiętnowane, piękno utracone.
Tatuaże dzisiaj: piękno popularne, gdzie zło?

Piękno elitarne.
Piękno popularne.
Gdzie dobro?

Kiedy masa staje się elitą, to jest dobra.
Kiedy elita staje się masą, to jest dobra.

Koszta

Zwykle są mniejsze, ale mogą podskoczyć: skórne odczyny alergiczne, hiperkeratoza, bliznowce, stany zapalne, zmiany wrzodziejąco-martwicze, immunizacja barwnikami, HIV, oddziaływanie metali ciężkich, ftalanów, węglowodorów zawartych w barwnikach, nie wyłączając działania rakotwórczego, zjawisko Koebnera (wysiew łuszczycy spowodowany drażnieniem skóry), liszaj płaski, opryszczka, uaktywnienie brodawek powodowanych przez wirus HPV, zakażenie HBV lub HCV, gronkowcowe, ew. laseczką tężca, anestezjolodzy zastanawiają się, czy znieczulenie nadoponowe poprzez nakłucie lędźwiowe skóry poprzez umieszczony tam tatuaż jest bezpieczne dla rodzących, czerniak, rak skóry, pokrzywki, egzemy, limfadenopatie, zmiany typu grudkowego, zwiększone przewodnictwo elektryczne skóry, i in., także liczne problemy z usuwaniem tatuaży. [3]

Lokalizacja

Podobno lokalizacja tatuażu może coś mówić o człowieku, jak sądzą autorzy tej książki. [3, str. 83] Ale właściwie co?

Cytuję przykładowo: Z reguły tatuaż w uchu jest mały i niezbyt widoczny. Ponoć miejsce to jest najczęściej wybierane, bardzo typowe dla człowieka wolnego duchem, samodzielnego w podejmowaniu decyzji, świadomego skutków swoich decyzji życiowych i odpowiedzialnego. [3, str. 86]

Jaki motyw uznać za godny odpowiedzialnego umiejscowienia w uchu?

Niewłaściwe widzenie

Gapisz się na mój tatuaż, a masz zobaczyć moje ciało!

Przesyt

Odczuwam przesyt, jakby wszędzie było za dużo tatuaży. Pieczątek jest też za dużo. Czy ilość pieczątek ma coś wspólnego z ilością tatuaży?

Snobistycznie gładka skóra

Subkultura

Tatuaż na drodze od subkultury do popkultury. [2]
Uwolniona subkultura, popkultura zniewolona.
Piętno subkultury, popkultura napiętnowana.

Lombroso: Parent du Châtelet zauważył, że prostytutki najniższej kategorii używają tatuowania na rękach, grzbiecie, pod pachą i nad organem rodnym, rysując litery początkowe imienia kochanka, jeżeli są młode, lub domu rozpusty – jeżeli są stare. Napisy za pomocą kwasu octowego wytrawiają nieraz, stosownie do zmiany kochanków, do trzydziestu razy. [1, str. 24]

Czy to oznacza, że trzydziesty pierwszy kochanek nie będzie miał swojej litery?

I znowu ten Lombroso, który się cieszy: … wśród mężczyzn normalnych zwyczaj ten staje się coraz rzadszym, na przykład stosunek tatuowanych był w 1873 roku dziesięć razy mniejszy aniżeli w 1863. [str. 10]

Czego on się spodziewał?

Tatuaż jako podpis krwią?

Podpis moją krwią, ale ręką nie moją.
Podpis moją ręką, ale krwią nie moją.
Kto pisze?

Tatuażysta a psychiatra

Gabinety psychiatrów podlegają przepisom o gabinetach lekarskich, a zatem Sanepid ma prawo do ich kontroli. Tatuażystów to nie dotyczy [https://www.medexpress.pl/tatuaze-moda-grozna-dla-zdrowia/74598 (dostęp 13.07.2022)].

Tematy badawcze

Czy współczesna epidemia tatuażu jest wynikiem wczesnodziecięcej deprywacji sensorycznej zmysłu dotyku? Czy podobnych deprywacji w późniejszym wieku? Czy odhamowania potrzeb samouszkadzania? Czy frustracji form autoekspresji w silnie tłumiącym środowisku? Czy świat współczesny jest silnie tłumiącym środowiskiem?

Tożsamość

Umocniona celtyckim splotem na przedramieniu. Ale dlaczego celtyckim i dlaczego na przedramieniu?
Z czym ta tożsamość?
Czy skóra dobrze wyraża moją tożsamość?
Umysł jest skórą duszy. Skóra jest umysłem ciała.

Czytam: Ze względu na uczucie towarzyszące „rodzeniu się tatuażu” istotną rolę odgrywa kontakt z tatuażystą, polegający na bezgranicznym zaufaniu i postrzeganiu go jako osobę przyczyniającą się do budowania nowej tożsamości. Zresztą te relacje można dostrzegać w wypowiedziach tatuażystów – sugerujące, że odczuwają oni emocje zbliżone do relacji „macierzyńskich”, a ich dotyk obcego ciała przypomina relacje z matką. [3, str. 159]

Przychodzi do głowy Frieda Fromm-Reichmann. Nie ma żadnej separacji od własnej wytatuowanej skóry…

Trwałość

Ludzka skóra, która nie zostanie obdarta z ciała i poddana procesowi garbowania, jest materiałem nietrwałym. Mniej trwałym niż kartka papieru.
Niektórzy uważają, że tatuaże mogą służyć utrwaleniu zmian i nowych tendencji odnalezionych w życiu. Ale kartka w dzienniku będzie od nich trwalsza. Takie dzienniki Franza Kafki albo Gombrowicza…
Zaznaczyć swoją trwałość w sposób przynajmniej cielesny; czy duchowy?

─ Wiem, że mnie porzucasz, ale pomasuj mi ostatni raz plecy – tam, gdzie mam różę. Ale co ona ma takiego, że idziesz do niej?!

─ Ma magnolię.

─ Ależ jesteś dosłowny!

─ Ty też, różo.

─ Idź już! Dla mnie nie istniejesz!

─ Ale smoka z mojego ramienia nie zapomnisz nigdy!

Znak

Napotykam takie zdanie: … wielokrotnie przeważa chęć wyróżnienia się z tłumu i wybieranie stylu czy obrazu tatuażu co najmniej kontrowersyjnego w opinii wielu. [4, str. 15]

Czy przejście z jednego tłumu do drugiego tłumu stanowi wyróżnienie? Co może być kontrowersyjnego w obrazie wybranym z katalogu? Wyróżnić się można tylko w pojedynkę i być kontrowersyjnym też tylko w pojedynkę… A zatem jako wyraziciel opinii wielu wcale się nie wyróżniam, nie jest mi to potrzebne. Ilu nas teraz jest?

Wielu przeciwstawia się wielu, czyli ani jedni ani drudzy nie mogą być oryginalni.

Może poczytać Lacana? O co tu chodzi?
Ciało to signifiant, a tatuaż to signifie?
Czy odwrotnie: tatuaż to signifiant, a ciało to signifie?
Czy wolno stawiać takie pytania?

Czasy, w których wielu ludzi przestało wierzyć w Boga, a zarazem utraciło przekonanie, że mają duszę. Ale może ciała nie chcą zostać bezduszne i poszukują namiastki duszy w formie tatuaży?

Źródło paradoksów

Jeśli zabawa, to trochę zbyt krwawa.
A jeśli czegoś objaw, to nie zabawa.

Dawniej dla zasłużonych (wodzowie plemienni, SS-mani).
A teraz bez zasługi.

Lista lektur nieobowiązkowych:

1. Lombroso Cesare: Tatuaż przestępcy. Wydawnictwo słowo/obraz/terytoria, Gdańsk 2014.
2. Marcinkowski T. J.: Jak tatuaże przeszły z subkultury do popkultury? W: Marcinkowski T. J., Konopielko Z., Wiśniewska P. M. (red.): Tatuaże. Gdy ciało staje się tłem. Wydawnictwo Naukowe SILVA RERUM, Poznań 2021.
3. Marcinkowski T. J., Konopielko Z., Wiśniewska P. M. (red.): Tatuaże. Gdy ciało staje się tłem. Wydawnictwo Naukowe SILVA RERUM, Poznań 2021.
4. Snopek M.: Tatuaż. Element współczesnej kultury. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2021.
5. Zwoliński A.: Mowa tatuażu. Wydawnictwo Petrus, Kraków 2018.